قمار بایدن برای بازسازی اقتصاد

تلاش جو بایدن برای بازسازی اقتصاد،جاه طلبانه،پرخطر و خودخواهانه است

جیپ پشت فرمان یک وسیله نقلیه الکتریکی ساخته شده در دیترویت و رانندگی به سمت جنوب.

به اوهایو بروید، جایی که باتری زیر پای شما ساخته شده است. نیمه هادی هایی که سرعت شارژ آن را تنظیم می کنند نیز در آنجا ساخته شده اند، در یک کارخانه جدید بزرگ که پنتاگون را از بزرگترین مشتریان خود می داند. شارژ مجدد با برق منتقل شده از یکی از نیروگاه های هسته ای جدید ویرجینیای غربی، سپس سفر طولانی را به سرزمین های مرکزی آغاز کنید. پس از مزرعه‌های بادی بی‌پایان کانزاس، از میدان‌های خورشیدی وسیع اوکلاهاما رانندگی می‌کنید، سپس به ساحل خلیج برمی‌گردید. سفر در کنار آب به پایان می رسد، خورشید درخشان از یک گیاه جدید و سبز هیدروژنی می درخشد.

اگر دولت بایدن بینش راهش را داشته باشد ، این آمریکا در سال 2033 است. در دو سال گذشته کنگره سه لایحه در مورد زیرساخت ها، تراشه های نیمه هادی و فضای سبز تصویب کرده است که 2 تریلیون دلار را برای تغییر شکل اقتصاد در دسترس قرار می دهد. ایده این است که با اقدام دولت، آمریکا می تواند خود را مجددا صنعتی کند، امنیت ملی را تقویت کند، مکان های عقب مانده را احیا کند، کارگران یقه آبی را شاد کند و انتشار کربن خود را به طور چشمگیری کاهش دهد. این بلندپروازانه ترین و جدی ترین سیاست صنعتی کشور برای چندین دهه است.

آقای بایدن در حال انجام یک قمار سیاسی دوران ساز است. او در بسیاری از جبهه ها فعالیت می کند زیرا چاره ای ندارد.

تنها راه برای ایجاد اتحاد اکثریت دمکراتها  در کنگره این بود که میل دموکرات ها برای اقدام در مورد تغییرات آب و هوایی را به نگرانی های جنگ طلب در مورد تهدید چین و نیاز به مقابله با مکان های عقب مانده در قلب آمریکا تقویت کنیم. هر یک از این نگرانی ها به تنهایی معتبر است. اما از نظر سیاست، ضرورت پیوند آنها با یکدیگر، آمریکا را به دومین کشور برتر سوق داده است. گاهی اوقات اهداف با هم متضاد هستند، حمایت گرایی متحدان را خشمگین می کند و یارانه ها ناکارآمدی ایجاد می کند.

برای درک مقیاس آنچه در راه است، پول را دنبال کنید. قانون زیرساخت 1.2 تریلیون دلار را در طول ده سال برای جاده ها، پل ها و کابل ها برای یک شبکه سبز جدید در دسترس قرار می دهد. قانون چیپ ، که ساخت نیمه هادی ها را در آمریکا ترویج می کند، 280 میلیارد دلار هزینه دارد. قانون کاهش تورم شامل 400 میلیارد دلار یارانه برای فناوری سبز طی ده سال نیازدارد. برخی از تحلیلگران معتقدند که رقم واقعی 800 میلیارد دلار خواهد بود. پول تنها بخشی از واقعیت آینده است. در کنار آن قوانین زیادی نیاز است، از الزامات ساخت باتری در آمریکای شمالی گرفته تا محدودیت در واردات و صادرات فناوری .

یک طرح غول پیکر که اهداف بسیار بلندپروازنه ای  دارد به سادگی موفق نمی شود یا شکست نمی خورد. ممکن است عواقب کامل آن تا سال‌ها مشخص نشود. با این حال نیاز نیست بپرسید که آیا دولت توانایی مدیریت چنین مجموعه‌ای از پروژه‌های بلندپروازانه را دارد یا خیر. به عنوان مثال، از آنجایی که محیط زیست آمریکا حفظ را در اولویت قرار داده است، کسب مجوزهای لازم برای اتصال یک پروژه تجدیدپذیر در وایومینگ به شبکه کالیفرنیا بیش از یک دهه طول می کشد. به همین ترتیب، اگر صنایع تشویق شوند که به جای نوآوری و رقابت، روی لابی گری تمرکز کنند، هزینه ها افزایش می یابد.

و البته برخی از اهداف متناقض هستند. بدون شک نیاز به شغل در آمریکا برای برخی از کارگران خوب است. اما اگر محصولات سبز مانند توربین‌های بادی گران‌تر شوند، انتقال سبز نیز گران‌تر می‌شود. و اگر سایر کشورهای غربی صنایع حیاتی خود را به دلیل دنبال کردن سیاست پولی حمایتی یا محدودیت های واردات  از دست بدهند، در نتیجه پیمان همکاری هایی  که امنیت آمریکا را تامین می کنند، آسیب خواهند دید.

در واقع، به دلیل کمبود کارگران ارزان، ممکن است کل بخش تولید از کار بیفتد. این طرح هرگز مشاغل مستحکم برای طبقه کارگر ایجاد نمی کند: در تولید امروزی، روبات ها در خطوط مونتاژ کار می کنند. اما آمریکا همچنین ممکن است برای یافتن تعداد کافی از کارگران ساختمانی کوتاه مدت مورد نیاز برای ایجاد زیرساخت های اقتصاد سبز تلاش کند. نرخ بیکاری 3.5 درصد است که پایین ترین سطح در 50 سال گذشته است. مهاجرت بیشتر می تواند به پر کردن جای خالی کمک کند، اما بهر حال محدود است. سیاست هایی که برای کمک به زنان برای پیوستن مجددا به بازار کار در نظر گرفته شده بود، مانند تحصیلات اولیه، از برنامه های آقای بایدن حذف شد. بنابراین، قانون حمایت از اقتصاد سبز در معرض خطر انحراف به دستمزدهای بالاتر است.

دولت برای منتقدان خود پاسخی دارد. این بیانیه می‌گوید که اگر آمریکا بتواند فناوری‌های جدید را توسعه دهد و  زنجیره‌های تامینی بسازد که کمتر به چین وابسته باشد و هزینه(قبوض) انرژی پاک را کاهش دهد، وضعیت همه بهتر خواهد شد.

 آمریکا دارای مزایای قابل توجهی است: بازار داخلی غنی، مناطق وسیع بسیار برای تولید انرژی خورشیدی و بادی، خطوط لوله برای انتقال هیدروژن و مخازنی که در آن کربن ذخیره می شود. دانشگاه ها و سرمایه های خطرپذیر آن را به مرکزی برای نوآوری سبز تبدیل کرده است. این کشور در حال حاضر به دلیل قوانین حمایتی از کار  سرمایه گذاری خارجی را می بلعد. و این سیاست از درجه اجماع سیاسی در بین سیاستمتداران برخوردار است. اگرچه جمهوری خواهان تمایل کمتری به بخش های سبز دارند، آنها حتی در مورد چین جنگ طلب تر و حتی بیشتر محافظه کار هستند.

برای کمک به تحقق این طرح سه چیز باید اتفاق بیفتد.

اول، تلاش برای تقویت صنعت داخلی باید با برنامه دیپلماسی تجاری پایدار همراه شود

 دوم، یارانه ها باید به سمت فناوری هایی که هنوز از نظر تجاری قابل مقرون به صرفه نیستند، مانند انواع جدید راکتورهای هسته ای و جذب و ذخیره کربن متمایل شوند.

سرمایه های عمومی که صرف بازسازی مجدد پنل های خورشیدی می شوند و می توان در جاهای دیگر ارزان تر تولید کرد، هدر خواهد رفت.

 سوم، برای ایجاد زیرساخت‌های یارانه‌ای جدید، آمریکا نیاز به اصلاح قوانین مجوز خود دارد.

خوب یا بد، طرح آقای بایدن برای بازسازی اقتصاد، شرایط را عمیقاً تغییر خواهد داد. ممکن است در مقابله با چین اقتدارگرا موفق شود، رأی دهندگان را از پذیرش سیاستمداران رادیکال تر و مخرب تر باز دارد، و پیش بینی های تیره و تار را در مورد تأثیرات تغییرات آب و هوا را به چالش بکشد. اما توهم نداشته باشید، این یک جسارت بزرگیست که باور کنیم یا نه مقابله با سه مشکل بزرگ است که به طور جداگانه پرداختن به تک تک آنها نیزبسیار دشوار است، مقابله با همه آنها به یکباره ممکن است شک بسیار بزرگی را ایجاد کرده و نهایتا موجب یک رکورد بسیار عمیق شود.

مقاله از اکونومیست

ترجمه و تدوین از سایت تحلیلگر