به پایان پول ارزان خوش آمدید.

سرمایه گذاری در دوران نرخ بهره بالاتر و پول کمتر

به پایان پول ارزان خوش آمدید. 

((برای سرمایه گذاران عجول و ضعف در بازارها- همچنان برای بازده بالاتر آماده شوید))

اوراق قرضه دولتی، که معمولاً پناهگاهی از سهام هستند، به شدت چاق شده اند: اوراق خزانه‌داری‌ به سمت بدترین سال خود از سال 1949 می‌روند. از اواسط اکتبر،  پرتفوی  اوراق بهادار آمریکا بیش از هر سال از سال 1937 کاهش یافته است. در همین حال، قیمت مسکن در همه جا از ونکوور تا سیدنی در حال کاهش است. بیت کوین سقوط کرده است. طلا درخشش نداشت. کالاها به تنهایی سال خوبی داشتند – و این تا حدی به دلیل جنگ بود.

این شوک بدتر بود زیرا سرمایه گذاران به تورم پایین عادت کرده بودند . پس از بحران مالی جهانی 2007-2009، بانک های مرکزی در تلاش برای احیای اقتصاد، نرخ بهره را کاهش دادند. همانطور که نرخ ها کاهش یافت و پایین ماند، قیمت دارایی ها افزایش یافت و “بازار صعودی در همه چیز” برقرار شد. از پایین ترین سطح خود در سال 2009 تا اوج خود در سال 2021، s & p 500 هفت برابر شد. سرمایه‌گذاران خطرپذیر،  برای هر نوع استارت‌آپ پول های گزافی پرداخت کردند. بازارهای خصوصی در سراسر جهان – سهام خصوصی، و همچنین دارایی، زیرساخت ها و وام های خصوصی – چهار برابر شد و به بیش از 10 تریلیون دلار رسید.

تغییر چشمگیر امسال با افزایش نرخ بهره آغاز شد. فدرال رزرو از دهه 1980 با سرعت بیشتری نسبت به هر زمان دیگری نرخ بهره را تشدید کرده است اما سایر بانک های مرکزی به عقب کشیده اند. با این حال، اگر عمیق‌تر نگاه کنید خواهید فهمید علت اصلی آن تورم مجدد است. در سرتاسر جهان ثروتمند، قیمت های مصرف کننده با سریع ترین سرعت سالانه خود در چهار دهه اخیر در حال افزایش است.

این دوره از پول گران‌تر نیازمند تغییر در نحوه رویکرد سرمایه‌گذاران به بازارها است. با غرق شدن واقعیت، آنها در تلاش هستند تا خود را با قوانین جدید وفق دهند. آنها باید روی سه مورد تمرکز کنند.

یکی این است که بازده مورد انتظار باید بالاتر باشد. با کاهش نرخ بهره در سال های صعودی 2010، درآمد آتی به سود سرمایه تبدیل شد. نکته منفی قیمت های بالاتر، بازده مورد انتظار کمتر بود. از نظر تقارن، زیان سرمایه امسال به شدت به طور محسوسی احساس میشود. بازده واقعی آینده افزایش یافته است.  سال گذشته بازدهی ده ساله منهای 1 درصد یا کمتر بود. اکنون حدود 1.2 درصد است. سرمایه گذارانی که این اوراق را در آن دوره نگه داشته اند، سرمایه زیادی را به دلیل تورم از دست داده اند. اما سود بیشتر به معنای بازده واقعی بالاتر در آینده است.

بدیهی است که هیچ قانونی حکم نمی کند که قیمت دارایی که بسیار کاهش یافته است، نمی تواند بیشتر از این کاهش یابد. بازارها در انتظار سیگنال های فدرال رزرو درباره سرعت افزایش نرخ بهره هستند. رکود اقتصادی در آمریکا سود را از بین می برد و باعث آزاد شدن ریسک شده و قیمت سهام را پایین می آورد.

با این حال، همانطور که وارن بافت زمانی استدلال کرد، سرمایه گذاران آینده نگر باید از کاهش قیمت سهام خوشحال شوند و فقط کسانی که قصد فروش به زودی دارند باید از قیمت های بالا راضی باشند. اما سرمایه گذاران عصبی یا فاقد نقدینگی در پایین ترین سطح سهام خود را  می فروشند، اما پشیمان خواهند شد. کسانی که مهارت، اعصاب و سرمایه دارند از بازده مورد انتظار بالاتر استفاده کرده و پیشرفت خواهند کرد.

قانون دوم این است که افق دید سرمایه گذاران کوتاه شده است. با کاهش ارزش در حال حاضر و نرخ های بهره بالاتر آنها را بی تاب و عجولتر می کند. این امر ضربه ای به قیمت سهام شرکت های فناوری وارد کرده است که نوید سودهای فراوان در آینده ای دور را می دهند، حتی در حالی که مدل های تجاری آنها شروع به نشان دادن سن خود می کند. قیمت سهام پنج شرکت بزرگ فناوری شامل s & p 500 که یک پنجم سرمایه بازار آن را تشکیل می دهند، در سال جاری 40 درصد کاهش یافته است.

همانطور که تراز ورود نقدینگی  از شرکت های جدید و به سمت شرکت های قدیمی متمایل می شود، مدل های تجاری به ظاهر فرسوده، مانند بانکداری اروپایی، جان تازه ای پیدا می کنند. همه شرکت‌های نوپا از تامین مالی محروم نمی‌شوند سرمایه گذاران برای شرکت هایی با هزینه های اولیه سنگین و سودهای بلند مدت تر صبر کمتری خواهند داشت. تسلا موفقیت بزرگی به دست آورده بود، اما خودروسازان قدیمی ناگهان به یک برتری دست یافته اند. آن‌ها می‌توانند از جریان‌های نقدی سرمایه‌گذاری‌های گذشته استفاده کنند.

قانون سوم این است که استراتژی های سرمایه گذاری تغییر خواهد کرد. یکی از رویکردهای رایج از دهه 2010 این بود که  سرمایه گذاری روی شاخص منفعل در بازارهای عمومی را با سرمایه گذاری در سهام شرکت ها را  ترکیب کرد. این باعث شد که مقدار زیادی پول به سمت شرکت های خصوصی جریان یابد که در اوج خود بیش از یک تریلیون دلار ارزش داشت. تقریباً یک پنجم از پرتفوی صندوق های بازنشستگی دولتی آمریکا در  سهام شرکت های خصوصی بود. معاملات سهام خصوصی حدود 20٪ از کل ادغام ها ی ارزش سبد تشکیل می دادند.

 از نظر منتقدان، سرمایه‌گذاری روی یک گروه(مجموع سهام یک گروه خاص) مزیت بالایی دارد، زیرا شرکت‌های فناوری از نظر شاخص‌هایی که بر اساس ارزش بازار وزن می‌شوند، چشمگیر هستند. در واقع سرمایه گذاری شاخص از بین نخواهد رفت. این یک راه ارزان برای تعداد زیادی از سرمایه گذاران برای دستیابی به بازده متوسط ​​بازار است.

کجا باید نگران بود؟

 عملکرد دارایی هایی که بر روی شرکت های  خصوصی بوده بسیار مورد تحسین قرار گرفته است. بر اساس یک تخمین، صندوق‌های سرمایه‌گذاری خصوصی(صندوق هایی که بر روی تک سهم ها سرمایه گذاری کرده اند) در سطح جهان ارزش شرکت‌هایی را که مالک آن‌ها هستند، 3.2 درصد افزایش دادند، حتی اگر s & p 500 22.3 درصد کاهش یابد.

این تا حد زیادی یک سراب است. از آنجایی که دارایی‌های صندوق‌های خصوصی معامله نمی‌شوند، مدیران در مورد ارزشی که برای آن‌ها قائل می‌شوند، اختیار تام دارند. آنها در کاهش این موارد بسیار کند عمل می کنند. با این حال، کاهش ارزش شرکت های فهرست شده در نهایت حتی در مشاغل خصوصی نیز احساس خواهد شد. با گذشت زمان، سرمایه‌گذاران دارایی‌های خصوصی که فکر می‌کردند از سقوط در بازارهاجلوگیری کرده‌اند نیز با ضرر مواجه خواهند شد.

گروهی از سرمایه گذاران باید با شرایط جدید یعنی نرخ بهره بالاتر و نقدینگی کمتر  مقابله کنند. این اصلا کار آسانی نخواهد بود.

سود بسیاری از سرمایه گذارن در  دوران پول ارزان بود که تمام شده است.

مقاله از مجله اکونومیک

ترجمه و تدوین از تحلیلگر